Radi se o jedanaest priča na devedeset i pet stranica u kojima ima sasvim dovoljno mjesta da se u njima nastani cijela galerija likova od patuljaka nesposobnih da se kao svi njegovi preci pretvore u zmajeve zlatkastih boja, preko mesara koji se ukipe nasred ulice, fanatičnih arhitekata koji se dive istim tim ukipljenim mesarima baš kao Ilićev Tibulo koji ljubljaše “hladni kam”, dželata koji sanjaju da se spuste sa visoravni-mučilišta i vide to čudo zvano more, djevojaka koje su prešle granicu između života i smrti, pa sve do mase sasvim običnih malih, prevarenih, izigranih, nadobudnih, korpulentnih, mladih, naivnih, upornih, mudrih…

Likovi su često pomalo “onostrani”, nestvarni, fantastični. Atmosfera i enterijer u kojem se radnja odvija također je neobičan, dalek, uvijek je to neki kraj “Bogu iza nogu”, “arhipelag sa hiljadu ostrvca”, “duboka močvara sa zelenkastom pokožicom” (“Gdje su zmajevi”), stjenovita planina kojoj se ne može prići ni sa jedne strane, okružena i štićena ledenim vjetrovima ispod koje šumi more koje se tek čuje, ali ne vidi (“Visoravan”), ili je to čak podzemni ambijent u kojem se male ribe bore sa velikim kao što je to slučaj u odličnoj alegoriji o samoći “Riječi koje plivaju”.

U tim i takvim krajevima žive patuljci, zmajevi, dželati, pustinjaci… Žive svoje prave, stvarne živote, suočavaju se sa problemima kakve ćemo naći i kod najrealističnijih junaka najrealističnije proze… PROČITAJ OSTATAK PRIKAZA